Hasselt - Brandweervrouwen zijn al sinds jaar en dag een zeldzaamheid. Slechts 2 procent van het Limburgse brandweerkorps is een vrouw. In Brussel ligt dat cijfer zelfs nog lager, en dus starten ze er met een campagne specifiek gericht op vrouwen.
- Bron: Het Belang van Limburg, vrijdag 22 april 2022
- Auteur: Cédric Pollenus
Dat doen ze door affiches met opschriften op publieke en strategische plaatsen te hangen zoals fitnesscentra die voorbehouden zijn voor vrouwen. Daarnaast trekken ze ook de wijken in om het beroep voor te stellen, verspreiden ze video's en zullen ze kandidaat-brandweervrouwen ook begeleiden doorheen hun proeven.
In Limburg lopen er voorlopig specifieke campagnes, “maar extra vrouwkracht is altijd meer dan welkom", klinkt het bij Karen De Smedt, woordvoerder van Brandweer Oost-Limburg. "We ontvangen hen met open armen.”
Amper drie dames zijn in Limburg beroepsmatig actief als bandweervrouw, de overige 19 zijn vrijwilligers. Eén van hen is de 33-jarige Hanne Libens uit Hasselt. Naast leerkracht lichamelijke opvoeding is ze sinds 2017 actief bij brandweerzone Zuid-West Limburg.
"Als kind was ik enorm gefascineerd door de brandweer, ook al kende ik niemand die er werkte. Ik speelde met een grote legokazerne en brandweerautootjes, en keek altijd op als er een brandweerwagen in de straat passeerde."
Fout beeld
Voor Hanne was het een kinderdroom, maar toch twijfelde ze lang om aan de vrijwilligersopleiding te beginnen. "Ik wist niet goed wat de job inhield en had er geen idee van of het iets voor mij zou zijn. Uiteindelijk heb ik de sprong in het voor mij toch wel onbekende gewaagd. Vijf jaar geleden sloot ik me aan bij het brandweerkorps in Hasselt, en daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad."
"Het is meer dan enkel een mannen- en machowereld. De collega's vallen heel goed mee. Ze zijn open, galant en behandelen me gelijkwaardig. We hebben elk onze kwaliteiten. Zij zijn fysiek iets sterker, ik ben als vrouw dan weer iets empathischer ingesteld. Tenslotte ben je een team en vul je elkaar aan."
Volgens De Smedt schrikken de werkuren en de eis om constant oproepbaar te zijn soms af. “Daar is deels een fout beeld over. Je hoeft als vrijwilliger niet áltijd beschikbaar te zijn. Er is wel een minimum percentage op jaarbasis, maar je kan op voorhand aangeven welke momenten goed of minder goed uitkomen."
"De technische scholing en het fysieke aspect zijn andere belangrijke elementen. De fysieke selectieproeven worden soms onderschat, maar dat geldt evenzeer voor mannen. De brandweervrouwen die momenteel bij ons actief zijn, tonen in ieder geval aan dat het zeker doenbaar is."
Inloopdagen
Voor Hanne is het bovendien ook een mooie aanvulling van haar huidige job als turnjuf. "Het is telkens een andere uitdaging, een avontuur. Je helpt mensen en daar haal ik - net zoals bij mijn leerlingen - veel voldoening uit."
De communicatieverantwoordelijke van haar brandweerzone Gretel Kerkhofs voegt er nog aan toe dat ze altijd op zoek zijn naar extra leden om het korps te versterken. "Dat mogen zeker en vast ook vrouwen zijn. Vanaf 1 augustus gaan we op zoek naar nieuwe vrijwilligers en vlak voor de zomer organiseren we een aantal inloopdagen. Daar kunnen geïnteresseerden heel wat dingen uitproberen en kijken of het iets voor hen is.”
